Hatırladıklarım

Ege (2 yaş) televizyondan çok rahatsız oluyordu ve “başım ağrımaya girdi” deyip televizyonu kapatıyordu.

Ege( 15 günlükten itibaren) ağladığında veya ağlamadığında yatağının başına geçip acıklı bir ses tonuyla “oy oy oy oy” dediğimizde ağlamaya başlıyordu.

Ege (18 ay) Güney’e “DÜDA” diyordu. Uzun zaman da öyle dedi.

Güney kendisine “GÜNÜ” diyordu. Bir şey istediğinde 4-4 defa üstüste Günü Günü diyordu kendini göstererek.

Ege’yle Güney yataklarında oturmuş uyumaları gereken zamanda muhabbet ediyorlardı( 3 yaş ) içeri girip ikisine de bağrındım artık uyuyun diye. Dışarı çıktığımda baktım fısır fısır konuşmaya devam ediyorlar. Güney Ege’ye diyor ki “ Ege bu anneden kurtulmalıyız.”


Ege bir gün Güney’in oyununu bozuyor ( 3 yaş) , Güney sinirleniyor ama çok olgun tavırlar içinde kollarını iki yana açıyor ilk önce ve diyor ki “ Ege sana güvenim bu kadardı ama sen böyle yaptıkça güvenim kapandı kapandı, kapandı, bu arada kollarını yakınlaştırmaya başlıyor, en sonunda birleşti hiç de bir şey kalmadı” sanırım okulda öğretmenleri söylemiş.

Unutmak

bayağ bir zaman önce farkettim ki çocuklarla ilgili bir sürü güzel, ilginç ve komik olayları gn geçtikçe unutuyoruz. uzun zamandır görmediğimiz bir arkadaşımızı gördüğümğüzde on bize hatırlatıyor Ege şöyle demişti Güney böyle yapmıştı diye. o yüzden geçen gün karar verdik unutmak istemediğimiz şeyleri buraya yazalım dedik. haydi başlayalım bakalım.